چرا میای وبلاگم؟

یه دیالوگ تو سریال مستر ربات بود که میگفت:کسایی که درد و رنج رو توی خودشون میریزن...کسایی که همه چیز رو پشت سر میزارن...اونارو نمیشه شکست داد!اونارو هیچکس نمیتونه شکست بده!چون از یه طوفان جون سالم به در میبری و...بعد از اون خودت تبدیل به طوفان میشی ...ولی برام ی چیزی جالبه ...چرا ما بلاگفاییا هر چی همکه بشه یه روز حتی بعد ماه ها به اینجا سر میزنیم تا بنویسیم !!حالا بعد ماه ها که خوبه ...خیلیا بعد سالها و حتی یک دو دهههم سر میزنن ...فکر کن من پنجاه سالم بشه یهو بیام بلاگفا :|و از شوگر ددی بودنای متی بنویسم :| ولی از اونجایی که اهل پهنشدنه احتمال زیاد تو پنجاه سالگی دنبال شوگر مامی هست ...خوبین که ؟؟ :) چرا میای وبلاگم؟...

وابسته ی هیچ چیز بودن خیلی خوبه ...ینی وابسته ی هیچ چیز نباشی ...چون هیچ چیزی همیشگی نیست ... اما ادم هرکاری هم بکنه با یه سرس چیزهاو یه سری آدما نمیتونه وابستگیش رو از بین ببره ...مثل وابستگی من به چای :|کی غیر از من خسته و گشنه میاد خونه ...قبل از این که ناهار بخوره چای میخوره :|بعد از مدتها یه تغییر جزئی توی روتین کارم دادم ...سه شنبه های خاکستری رواز روتین کارم حذف کردم :| و به چهارشنبه های سفید انتقالش دادم :D این کهفردا تا عصر شرکت نیستم خیلی حس خوبیه :| چهارشنبه ها تایم کارم کمترکردم یکم زودتر بیام خونه و به عشق و زندگیم برسم :D چرا میای وبلاگم؟...